بررسی آثار تزریق کورتیکوسترون بعد از آموزش و فعال‌سازی حافظه در به خاطرآوری اطلاعات مربوط به حافظه‌ی ترس شرطی شده‌ی موش صحرایی نر

مقدمه: شواهد جدید نشان می‌دهند که در طی به خاطرآوری، حافظه مجدداً ناپایدار شده، فرآیند تثبیت مجدد را طی می‌کند. با توجه به دخالت هورمون‌های استرس در تثبیت اطلاعات تازه، هدف این مطالعه بررسی آثار کورتیکوسترون بر روند تثبیت و تثبیت مجدد حافظه در یک مدل شرطی است. مواد و روش‌ها: موش‌های نر صحرایی نژاد ویستار در دستگاهContextual Fear Conditioning آموزش داده شدند. بعد از قرار دادن موش در محفظه، در آزمایش تثبیت، شوک الکتریکی به میزان mA 4/0 به مدت 2 ثانیه برای دو بار با فاصله‌ی 120 ثانیه به حیوان اعمال شد. 20 ثانیه بعد از شوک آخر، حیوان از قفس برداشته شد و کورتیکوسترون با دوزهای مختلف به حیوان تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوری انجام شد و مدت زمانی که طی 5 دقیقه حیوان در حالت بی‌حرکت ((Freezing به سر می‌برد، ثبت شد. در آزمایش تثبیت مجدد، برای ایجاد حافظه متوسط (حدود 40 درصد)، شدت شوک همانند آزمایش تثبیت بود. برای حافظه‌ی قوی، 8 شوک الکتریکی با شدت mA 5/1 به مدت 1 ثانیه در فواصل 62 ثانیه اعمال شد. 24 ساعت بعد، فعال شدن حافظه(به مدت 90 ثانیه) انجام شد. بلافاصله بعد از آن، کورتیکوسترون با دوزهای مختلف تزریق و 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوری همانند بالا انجام شد. یافته‌ها: کورتیکوسترون با دوز3 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، باعث افزایش تثبیت حافظه می‌شود در حالی که در همین دوز میزان تثبیت مجدد حافظه‌ی قوی را به طور معنی‌داری کم می‌کند ولی این اثر موقتی است. نتیجه‌گیری: یافته‌های فوق نشان می‌دهند که تزریق کورتیکوسترون بعد از آموزش و فعال‌سازی حافظه آثار متضادی در به خاطرآوری اطلاعات حافظه‌ی ترس شرطی شده بازی می‌کنند که تعیین مکانیسم‌های درگیر به مطالعه‌های بیشتری نیاز دارد.